ധൂമകേതു

വായനശാലയുടെ,

തണുത്ത അകത്തളത്തില്‍ വെച്ച്,

ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചത്, ഓര്‍മയുണ്ട്.

പണ്ട്, കബനിയില്‍ മുങ്ങാങ്കുഴിയിടുമ്പോഴും ,

കൂട്ടുകാരുണ്ടായിരുന്നു,

ഒരുപാട്,

ഇന്നത്തെപ്പോലെ,

കബനിയിലുമുണ്ട്,

നിനയ്ക്കാത്ത നേരത്ത്,

എന്നെയദൃശ്യയാക്കുന്നൊരു ചുഴി.

സ്പടിക ജാലകം തുളച് പ്രാണന്റെ പക്ഷി,

ഒഴുക്കിലാഴ്ന്നൊരു

കൊമ്പിലുടക്കിയപോലെ,

നിന്റെ തോളുകളില്‍ ഞാന്‍ ചേക്കേറി.

നെഞ്ചില്‍ ,

ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതെ പിടയ്ക്കുന്ന,

മൂന്നക്ഷരത്തിന്റെ, ഉപ്പ്,

കണ്ണുകളില്‍ നീറി നിറഞ്ഞു.

തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ ,

എന്തുകൊണ്ടോ, നീ,

മാംസത്തിന്റെ പതുപതുപ്പിനെപ്പറ്റി മാത്രം

സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.